۶۴ سال پیش برای نخستین بار صدای عزیز شاهرخ از رادیوی مهاباد به گوش همگان رسید . استاد عزیز شاهرخ در چهار کشور دارای مردم کرد زبان (ایران ، عراق ، سوریه و ترکیه) شهرت دارد و یک هنرمند بین‌المللی کورد است عزیز شاهرخ زادهٔ ۱۳۱۷ خورشیدی در مهاباد است .
درگنگره جهانی مشاهیر کورد از عزیز شاهرخ تقدیر و نشان شهروند طلایی به وی اهدا شد ، همچنین در جایزه سالانه ماملی به پاس زحمات عزیز شاهرخ به وی تعلق گرفت . این هنرمند بلند آوازه تا کنون بیش از ۴۱ آلبوم هنری منتشر نموده است
حال بعد از گذشت ۶۴ سال خدمت به هنر و مردم جای سوال است که چرا توسط مسئولان مهاباد هیچگونه مراسمی برای تجلیل و تقدیر از عزیز شاهرخ برگزار نشده است و حتی هیچکدام از خیابان و کوچه های شهر به نام این هنرمند بلند آوازه نام نگرفته است
آیا عزیز شاهرخ قربانی داستان تکراری نوش دارو بعد از مرگ سهراب است ؟
البته شهروندان نیز در این ماجرا بی تقصیر نیستند ! دختر عزیز شاهرخ در رابطه با موضوع عدم برگزاری کنسرت در مهاباد گفت :
در این رابطه باید یک موضوع را آشکار بیان کنم « این مرد هیچ وقت به آن شیوه که در شهرهای دیگر مورد استقبال قرار گرفت در مهاباد مورد استقبال قرار نگرفته است ؛ شاید با شنیدن این حرف ناراحت شوید اما چه تلخ و چه شیرین این حقیقت جامعه ما است ، ما به گونه‌ای تربیت شده‌ایم که به اشخاص ساده و بی حاشیه کمتر توجه کنیم ، در این جا هنرمند یا باید بمیرد و یا باید در خارج باشد تا مورد استقبال عموم قرار گیرد ( دووری و پورری ) حال بیایید از خودمان بپرسیم تا چه حدی فرهنگ رفتن به کنسرت را داریم ؟ »
محمدنوریزاد می گوید :
دیشب از سردشت بیرون زده و به مهاباد آمده ام. راستش را بخواهید حال خوبی ندارم. شاید طعم دلنشین صدای “عزیزشاهرخ” بتواند مرا دگرگون کند. شما نیز اگرجای من بودید، ازتماشای حال و روز سردشت و مردمان بی پناهش می گداختید. به مهاباد که رسیدم شب بود و دیر وقت. این شهر را پیشترنیز دیده بودم. شهری آرام و تمیز و متین و نسبتاَ بهره مند از ظرفیت های خوب برای رشد و توسعه. نشانی عزیز را دارم. کجا؟ چهار راه آزادی. صدای او را شنیده ام. جنس صدایش جوری است که دست به دل مخاطب می برد و دل را از هرکجا که هست برمی کشد و به وادی شوق در می اندازد. عزیز، خواننده و شاعری است که از رژیم پهلوی نیز آسیب دیده است. پیش از انقلاب یک سه سالی زندان بوده و بعد از انقلاب از کار اخراج شده.کسی که در رژیم سابق زندانی بود!!!! اخراج ازکجا؟ از اداره ی فرهنگ سابق مهاباد و اداره ی ارشاد فعلی. که بعنوان یک کارشناس تجربی درآنجا مشغول کاربوده است.
صدای آواز عزیز یک صدای داوودی است. صدایی آمیخته به حزن و شور و تحریرهای ماهرانه. زلال و مسلط. بدا که فقر، سالهای سال فرصتی برای ظهور این خواننده ی مطرود و بی کس برنتافت و او را به دور دست های هنر تاراند. بکجا؟ به میوه فروشی، به رانندگی، به کارگری، عزیز آنقدرکارگری می کند تا سر انجام یک مغازه ی کوچک می خرد و انبوه نوارهای کاست و از رده خارجش را به آنجا منتقل می کند. دراین مغازه او چه می کند؟ تصنیف های خودش را کپی می کند و می فروشد. به تقاضای من همانجا چند تکه ازکارهایش را برایم پخش می کند. پیش از آن اما همان چند تکه را برایم می خواند. گر چه سن و سالی از او گذشته اما زلالیت صدای او همچنان باقی است.
عزیز شاهرخ، آسیب دیده ی تنگ نظری های ماست. آسیب دیده ی حسادتهای حرفه ای. آسیب دیده ی نفهمی های کسانی است که نسبتی با هنر ندارند اما برای هنر و هنرمندان تعیین تکلیف می کنند. با اطمینان می گویم: عزیز شاهرخ اگر دوستی، رفیقی، آشنایی، رابطی، و مدیرهنریِ زبان بازی داشت اکنون یکی از سر آمدان موسیقی کُردی و از بر جستگان آواز کشور بود. من از همینجا از اساتید گرانقدرمان جنابان شجریان و ناظری تقاضا می کنم که در دستگیری عزیز شاهرخ پای پیش بگذارند. که دستگیریِ #شاهرخ نه به این است که پولی در دخلش بیندازیم، نه، دستگیریِ مورد نظرمن برکشیدن و به عرصه در آوردن صدای فرو خفته ی عزیز است. که صدای عزیز همچنان شنیدنی است. غرور وی سخت ور شکسته است. باید دست غرور وی را گرفت و یاوری اش کرد.
وقت خداحافظی فرا می رسد. صورت عزیز را می بوسم و دست برشانه اش می گذارم و می گویم: هنوز دیر نشده، یک وقت دیدی یکی آمد و سرمایه ای روی میز مغازه ات نهاد وگفت: بیا شریکی چند تا آلبوم موسیقی تولید کنیم و بیرون بدهیم. سرمایه از من، شعر و تنظیم و خوانندگی ازشما. و شما می گویی: باید فکر کنم. عزیز آرام خندید. نمی دانم به چه؟ به سخن من یا به عمر رفته و جفاهای دیده. راستی هر وقت به مهاباد آمدید حتماً در خیابان آزادی به ملاقاتش بروید. اگربدانید من امروز چقدر برایش کف زدم! درهمان مغازه ی کوچک و فقیر
حالا چه بخواهیم و نخواهیم عزیز شاهرخ در حال فراموش شدن است ، هنرمندی که ۶۴ سال از عمر خود را فدای هنر این مردم کرده است ، در مغازه کوچکش تصنیف های خودش را کپی میکند و می‌فروشد ...
وه‌کوو کاتێ گه‌ڵای زه‌ردێ
ده‌سی به‌ر بێ له سه‌ر دارێ
دڵم ته‌نگه له ته‌نیایی
نه هاوڕازێ نه خه‌مخوارێ
گزارش مهابادسه / کامیار حسینی پور
