باری دیگر بر روی دوش کولبران ، ننگ وعده‌های عملی نشده بر روی پیشانی مسئولان

 فراهم نبودن زیر ساخت‌ها ، عدم توسعه صنعتی ، نبودن فرصت‌های شغلی ، نبود کار سیستم سرمایه‌گذاری در شهرهای مرزی به دلیل قرار نداشتن در طرح‌های عمرانی از جمله مشکلاتی است که باعث سیل عظیم هجوم کارگران به سوی کولبری شده‌ است

 بر اساس آمارهای غیررسمی در سال ۱۳۹۹ ، تعداد کولبران در استان‌های مرزی کشور به ۴۰ تا ۸۰ هزار نفر می‌رسد . بازه سنی این کارگران مرزی بین ۱۳ الی ۶۰ سال است

 صدها نفر از کولبران جان خود را در مرزهای ایران از دست داده‌اند ، بیشتر آن ها بدون اخطار قبلی هدف تیراندازی نیروهای مرزی قرار می‌گیرند

 هوای سرد و برف زمستان و همچنین مینهای به جا مانده از جنگ تحمیلی ازجمله تهدیداتی است که این کولبران با آن مواجه هستند.

 معمولا بارهایی که توسط کولبران حمل می‌شود وزنی بین ۳۰ تا ۴۰ کیلوگرم دارد و گاهی به ۱۰۰ کیلوگرم نیز می‌رسد. میانگین درآمد کولبران ماهیانه فقط ۲ تا ۳ میلیون تومان است
 

 نمایندگان منتخب مناطق کردنشین ازجمله مهاباد ، بوکان ، نقده ، اشنویه ، پیرانشهر ، سردشت ، مریوان ، سقز و بانه شعار هایی سر دادند و تذکراتی منتشر کردند که همچنان بدون نتیجه بوده

 برخی از نمایندگان نیز گریه سر دادند و برای کولبران رگ گردن بیرون زدند اما به جایی نرسیدند

 البته شهروندان معتقد هستند اگر نمایندگان توانایی حل مشکلات مردم مناطق کردنشین را ندارند یا استعفاء دهند یا از شعار های توخالی دست بکشند



گزارش مهاباد3 / کامیار حسینی پور